پیامبر اکرم:
حضرت محمد (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم)، آخرین پیامبر از پیامبران الهی، پس از بیست و سه سال تلاش در امر رسالت، پیامبری و رهبری امت اسلام، با اختلاف و احتمالات زیادی که در تاریخ درگذشت آن حضرت بیان شده، بنا بر قول مشهور علمای شیعه، در روز دوشنبه، بیست و هشتم ماه صفر سال یازدهم هجری، پس از چهارده روز بیماری و کسالت، رحلت فرمودند و در هجره مسکونی خویش در جوار مسجدی که تاسیس کرده بود، توسط امام علی (علیه‌السلام) غسل و کفن شده و به خاک سپرده شد.
آن حضرت در آخرین روزهای عمر خویش اصحاب خود را به یاری لشکر اسامه بن زید سفارش می‌کردند ولی عده‌ای از نزدیکان، سرپیچی کرده و حضرت آنها را لعن کرد؛ همچنین قلم و دوات درخواست نمودند که چیزی بنویسند تا پس از ایشان هرگز کسی گمراه نشود، ولی خلیفه دوم از این کار ممانعت کرده و برخی دیگر با او مخالفت کردند که این کار باعث آزار پیامبر گردید و ایشان همه را از نزد خود راندند. آن حضرت زره و شمشیر و خاتم و مهرش را به علی (علیه‌السّلام) داده و وصیت‌هایی به ایشان کردند.
علت شهادت امام حسن مجتبی (ع)
علت دقیق مرگ امام حسن (ع)، مسمومیت بود. بر اساس منابع تاریخی، این مسمومیت توسط همسر او، جعده دختر اشعث بن قیس کندی، به دستور معاویه صورت گرفت. معاویه، که به دنبال استحکام بخشیدن به حکومت خود و انتقال خلافت به پسرش یزید بود، به جعده وعده داد که او را با پسرش یزید ازدواج خواهد داد و مال زیادی به او خواهد داد، در صورتی که او امام حسن (ع) را مسموم کند.جعده، با قرار دادن زهر در غذا یا نوشیدنی امام حسن، این کار را انجام داد. امام حسن پس از مدتی رنج و درد فراوان، در سال ۵۰ هجری قمری (۶۷۰ میلادی) درگذشت. این حادثه نه تنها یک تراژدی شخصی برای خاندان پیامبر اسلام بود، بلکه نقطه عطف مهمی در تاریخ اسلامی محسوب می‌شود که موجب تغییرات عمده‌ای در دینامیک‌های قدرت و جایگاه شیعیان شد.
حضرت محمد (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم)، آخرین پیامبر از پیامبران الهی، پس از بیست و سه سال تلاش در امر رسالت، پیامبری و رهبری امت اسلام، با اختلاف و احتمالات زیادی که در تاریخ درگذشت آن حضرت بیان شده، بنا بر قول مشهور علمای شیعه، در روز دوشنبه، بیست و هشتم ماه صفر سال یازدهم هجری، پس از چهارده روز بیماری و کسالت، رحلت فرمودند و در هجره مسکونی خویش در جوار مسجدی که تاسیس کرده بود، توسط امام علی (علیه‌السلام) غسل و کفن شده و به خاک سپرده شد.
آن حضرت در آخرین روزهای عمر خویش اصحاب خود را به یاری لشکر اسامه بن زید سفارش می‌کردند ولی عده‌ای از نزدیکان، سرپیچی کرده و حضرت آنها را لعن کرد؛ همچنین قلم و دوات درخواست نمودند که چیزی بنویسند تا پس از ایشان هرگز کسی گمراه نشود، ولی خلیفه دوم از این کار ممانعت کرده و برخی دیگر با او مخالفت کردند که این کار باعث آزار پیامبر گردید و ایشان همه را از نزد خود راندند. آن حضرت زره و شمشیر و خاتم و مهرش را به علی (علیه‌السّلام) داده و وصیت‌هایی به ایشان کردند.
علت شهادت امام حسن مجتبی (ع)
علت دقیق مرگ امام حسن (ع)، مسمومیت بود. بر اساس منابع تاریخی، این مسمومیت توسط همسر او، جعده دختر اشعث بن قیس کندی، به دستور معاویه صورت گرفت. معاویه، که به دنبال استحکام بخشیدن به حکومت خود و انتقال خلافت به پسرش یزید بود، به جعده وعده داد که او را با پسرش یزید ازدواج خواهد داد و مال زیادی به او خواهد داد، در صورتی که او امام حسن (ع) را مسموم کند.جعده، با قرار دادن زهر در غذا یا نوشیدنی امام حسن، این کار را انجام داد. امام حسن پس از مدتی رنج و درد فراوان، در سال ۵۰ هجری قمری (۶۷۰ میلادی) درگذشت. این حادثه نه تنها یک تراژدی شخصی برای خاندان پیامبر اسلام بود، بلکه نقطه عطف مهمی در تاریخ اسلامی محسوب می‌شود که موجب تغییرات عمده‌ای در دینامیک‌های قدرت و جایگاه شیعیان شد.