به نقل از برخی منابع تاریخی و برخی تحقیقات صورت گرفته بعد از خشک سالی ای که در روستایی به نام زارچان ( در قدیم ‌الایام در نزدیکی محل کنونی شهر قهدریجان واقع بوده ) روی می دهد اهالی این روستا به قهدریجان مهاجرت می‌کنند . همچنین نقل شده است که روستایی دیگر به نام ( فهران ) نیز در حوالی محل کنونی شهر قهدریجان وجود داشته که دارای سابقه تاریخی طولانی بوده و بعد از حمله افاغنه به اصفهان این روستا نیز نابود می‌شود و مردم آن دیار نیز به قهدریجان مهاجرت می نمایند . البته پیش از  این مهاجرت ها نیز احتمالا قهدریجان خالی از سکنه نبوده است . در کتب و رسالات قدیم همچون صورت‌ الارض نوشته ابن حوقل و معجم ‌البلدان یاقوت حموی به کرات از خولنجان ( خان لنجان ) سخن به میان آمده است « از ایالات جبال است و مشتمل بر روستاهای بسیاری است » از جمله این روستاها که در گذر ایام رشد و توسعه یافته قهدریجان است که در قرن هشتم هجری حمدا… مستوفی در کتاب خود ( تاریخ گزیده ) هنگام بحث درباره ولایات اصفهان از آن نام می‌برد. در گذشته قهدریجان به عنوان یکی از روستاهای آباد لنجان بوده است. و در حالی که جمعیت ایران در دوره قاجاریه به شدت کاهش می‌یابد . به نوشته تاریخ مسعودی ( نوشته ضله سلطان ) جمعیت آن بالغ بر سه هزار نفر می‌شده است. منقول است که در عهد قاجار قهدریجان قلعه‌ای بوده که دیوارهایی آن را محصور می‌نموده و این قلعه دارای چهار دروازه بوده که در حال حاضر آثاری از آن باقی نیست و خانه‌های مسکونی قلعه توسط کوچه‌ها و گذرها از هم جدا می‌شده‌اند که به دو بخش علیا و سفلی تقسیم می‌شده که این گذر پس از افزایش جمعیت و از بین رفتن قلعه تبدیل به خیابان اصلی شهر می‌شود. همچنین از مالکین بزرگ قهدریجان در عهد قاجار ظل‌ السلطان بوده که در قهدریجان صاحب کاخی نیز بوده ‌است . آنچه گفته شد همگی دلالت بر قدمت و حکایت از جهات تاریخی قابل توجه و قابل تحقیق قهدریجان دارند . گرچه اکنون جمعیت قهدریجان از سی و پنج هزار فزونتر است معذالک گوئی که بدلیل غالب بودن فعالیت کشاورزی بین اهالی آن هنوز ویژگی ( معظم قری ) بودن خود را حفظ کرده است . چرا که سه عامل مهم یعنی خاک مناسب , آب زاینده رود و مردم زحمت‌کش , قهدریجان را مبدل به یکی از قطب های مهم کشاورزی منطقه و حتی کشور نموده است. قهدریجان در سال ۱۳۴۷ با افزایش جمعیت نام شهر به خود گرفت و شهرداری آن تاسیس گردید که در بدو تاسیس، شهرداری کار خود را در منزل شخصی خیر بنام حاج محمود شفیعی آغاز نمود و در سال ۱۳۴۸ با واگذاری قطعه زمینی به مساحت بیست هزار متر مربع در غرب شهر از طرف مردم ساختمان اداری شهرداری با مساحت پانصد متر مربع در آن احداث گردید. و درسال ۱۳۵۰ شهرداری از منزل حاج محمود شفیعی به محل جدید انتقال یافت که از سال تأسیس شهرداری (۱۳۴۷) تاکنون بیست و یک شهردار تصدی آن را عهده دار بوده‌اند.